Tukaram maharaj mahiti

संत तुकाराम महाराज

संत तुकाराम महाराज आज जगभर प्रसिद्ध आहेत, परंतु त्यांच्या विविध अवतारकार्यांमुळेच ते तुकाराम झाले, हे फारच कमी लोकांना माहीत आहे. तुकाराम कोणाचे अवतार होते? त्यांनी मनुष्यदेहाचे सार्थक कसे केले? असे अनेक प्रश्न भक्तांच्या मनात येतात.

संत तुकाराम महाराज, ज्यांना प्रेमाने “तुकोबा” असेही संबोधले जाते, हे इ.स. १७व्या शतकातील थोर वारकरी संत होते. त्यांचा जन्म वसंत पंचमी (माघ शुद्ध पंचमी) या पवित्र दिवशी झाला. पंढरपूरचा विठ्ठल वा विठोबा हे त्यांचे आराध्यदैवत होते. वारकरी संप्रदायात त्यांना “जगद्गुरु” म्हणून मान्यता आहे.

वारकरी संप्रदायातील प्रवचन आणि कीर्तनाच्या शेवटी भक्त “पुंडलीक वरदा हरी विठ्ठल, श्री ज्ञानदेव तुकाराम, पंढरीनाथ महाराज की जय, जगद्गुरु तुकाराम महाराज की जय” असा जयघोष करतात. संत तुकाराम महाराज केवळ संतच नव्हे, तर लोककवी आणि समाजसुधारक देखील होते.

मूळ नाव: तुकाराम बोल्होबा अंबिले (मोरे)
जन्म: इ.स. १५९८, देहू, महाराष्ट्र
निर्वाण: इ.स. १६५०, देहू, महाराष्ट्र
संप्रदाय: वारकरी संप्रदाय, चैतन्य संप्रदाय
गुरू: केशवचैतन्य (बाबाजी चैतन्य), ओतूर
शिष्य: निळोबा, बहिणाबाई
साहित्यरचना: तुकाराम गाथा (५,००० हून अधिक अभंग)
कार्य: समाजसुधारक, कवी, विचारवंत, लोकशिक्षक
संबंधित तीर्थक्षेत्र: देहू
व्यवसाय: वाणी (व्यापार)
वडील: बोल्होबा अंबिले
आई: कनकाई
पत्नी: आवळाबाई

संत तुकाराम महाराज हे साक्षात्कारी, निर्भीड आणि एका अर्थाने बंडखोर संत-कवी होते. वेदान्त हा केवळ विशिष्ट वर्गापुरता मर्यादित राहू नये, यासाठी त्यांनी आपल्या अभंगवाणीतून तो सामान्य जनांपर्यंत पोहोचवला. “अभंग म्हटला की तो फक्त तुकोबांचाच” (अभंग तुकयाचा) एवढी मोठी लोकप्रियता त्यांच्या अभंगांना लाभली. संत तुकारामांची भावकविता म्हणजे अभंग, आणि हे अभंग महाराष्ट्राच्या सांस्कृतिक परंपरेचा अनमोल ठेवा आहेत.

त्यांची वाणी आजही वारकरी, ईश्वरभक्त, साहित्यिक, अभ्यासक आणि सामान्य रसिकांसाठी मार्गदर्शक ठरते. त्यांच्या अभंगांचा प्रभाव एवढा खोल आहे की, ग्रामीण भागातील अशिक्षित लोकांनाही ते तोंडपाठ असतात. आजही त्यांची लोकप्रियता अबाधित असून, दिवसेंदिवस वाढतच आहे.

संत तुकाराम महाराजांनी भागवत धर्माच्या उंच शिखरावर स्थान मिळवले आणि महाराष्ट्राच्या हृदयात अभंगरूपाने अढळ स्थान मिळवले. त्यांच्या अभंगांमध्ये परम तत्वाचा स्पर्श आहे, आणि त्यांच्या शब्दांमध्ये मंत्रांचे पावित्र्य विलसते. त्यांच्या अभंगांना “अक्षर वाङ्मय” असे म्हणता येईल, कारण त्यांच्या प्रत्येक शब्दामध्ये प्रत्यक्ष अनुभूती आहे. त्यांच्या काव्यातील गोडवा आणि भाषेची रसाळता अतुलनीय आहे.

याशिवाय, संत तुकाराम महाराजांनी गवळणीही रचल्या, ज्यामध्ये भक्ती आणि प्रेम यांचे सुंदर मिश्रण आहे. अनेक अभ्यासकांनी त्यांच्या अभंगांचा विविध अंगांनी सखोल अभ्यास करून त्यांच्या काव्यसौंदर्याचे विश्लेषण केले आहे, आणि तरीही त्यांचे शब्द नित्य नवे वाटतात.

तुकाराम महाराजांचे अवतार

पुराणकथेनुसार संत तुकाराम महाराजांचा पृथ्वीवरील अवतार म्हणजे सत्ययुगातील अंबऋषी. या अवताराबाबत सांगायचे झाल्यास, अंबऋषीस्वरूप तुकोबाराय प्रथम दुर्वास ऋषींचे शिष्य होते. गुरू-शिष्यांमध्ये काही प्रमाणात मतभेद झाले, ज्यामुळे दोघांमध्ये शक्तिप्रदर्शन घडले. दुर्वास ऋषींनी अंबऋषींवर सुदर्शन चक्र सोडले, त्यामुळे ते वाचण्यासाठी ब्रह्मलोकात गेले. मात्र, सुदर्शन चक्राने त्यांचा पाठलाग सुरूच ठेवला. शेवटी वैकुंठात जाऊन त्यांनी भगवान विष्णूंची शरणागती पत्करली.

भगवान विष्णूंनी त्यांना दुर्वास ऋषींना शरण जाण्याचा सल्ला दिला. दुर्वास ऋषींनी शेवटी सुदर्शन चक्र रोखले, मात्र त्यांनी “प्रत्येक अवतारात तुला गर्भवास भोगावा लागेल” असा शाप दिला.

चार युगांतील तुकाराम महाराजांचे अवतार:

१. कृतयुग (सत्ययुग)प्रल्हाद स्वरूप

  • या अवतारात त्यांचे आराध्यदैवत श्री भगवान विष्णू होते.

२. त्रेतायुगअंगद स्वरूप

  • या अवतारात त्यांनी प्रभू श्रीरामांची सेवा केली.

  1. द्वापारयुगउद्धव स्वरूप

    • या अवतारात त्यांनी भगवान श्रीकृष्णाचे उपदेश ग्रहण केले.

  2. कलियुगनामदेवराव स्वरूप

    • या अवतारात त्यांनी संत नामदेवांच्या रूपात कार्य केले.

  3. कलियुगातील प्रसिद्ध अवतारतुकाराम महाराज

    • या अवतारात त्यांचे अभंग आणि भक्तीमार्गाने संपूर्ण जगाला मार्गदर्शन मिळाले.

याच गोष्टीची साक्ष देणारा अभंग आजही भक्तगण श्रद्धेने गातात.

। जे जे झाले अवतार। तुका त्यांचे बरोबर।
सत्ययुग : अंबऋषी, गुरू : दुर्वासऋषी आणि आराध्य : विष्णू
कृतयुग : प्रल्हाद, गुरू आणि आराध्य : भगवान विष्णू
त्रेतायुग : अंगद, गुरू आणि आराध्य : राम
द्वापारयुग : उद्धव, गुरू आणि आराध्य : भगवान कृष्ण
कलियुग : नामदेव, गुरू : येसोबा खेचर, आराध्य : भगवान परमात्मा पांडुरंग
कलियुग : तुकाराम, गुरू : बाबाजी चैतन्य आणि
आराध्य : भगवान परमात्मा पांडुरंग

वंशावळी

  • विश्वंभर आणि आमाई अंबिले

यांना दोन मुले हरि व मुकुंद

  • यांतील एकाचा मुलगा विठ्ठल
  • दुसऱ्याची मुले –
  • पदाजी अंबिले
  • शंकर अंबिले
  • कान्हया अंबिले
  • बोल्होबा आणि कनकाई अंबिले

यांना तीन मुले

  • सावजी (थोरला) तीर्थयात्रेला जाण्यासाठी घर सोडले.
  • तुकाराम व कान्होबा( धाकटा )